“Czuję się winna, ponieważ gdybym nie poszła do domu tą drogą, to nigdy by się nie zdarzyło.
Oczywiście, że nie powinna tak myśleć, ale nie mogę nic na to poradzić.”

“Chociaż wiem, że to się stało, nadal czuje jakby to było nierealne.
Trudno to przyjąć i naprawdę zrozumieć.”

“Nie pamiętam wiele zpierwszych kilku tygodni, po tym jak to się stało.
Większość jest po prostu rozmyte.”

“Trudno było wyjść, nawet do sklepu.
Czułam się niepewnie.”

“Raz byłam zła, raz smutna.
Mój nastrój był nierówny/labilny i zmieniał się cały czas.”

“Dla mnie proces był rodzajem rehabilitacji.
W każdym razie później czułam się lepiej.”